"Dit landschap is zelfs in het najaar groen"

Dag 1: van Den Helder naar Groote Keeten

Ik begin mijn driedaagse wandeltocht bij het station van Den Helder. Met een symfonie van ronkende motoren op de achtergrond loop ik naar de dijk, waar de geluiden oplossen in een zee van ruimte. Golven klotsen zachtjes tegen de basaltblokken en meeuwen cirkelen hoog in de strakblauwe hemel. De Lange Jaap, de hoogste vuurtoren van Europa, steekt trots boven de dijk uit. 

Voorbij de vuurtoren ligt Fort Kijkduin, een Napoleontisch fort waarin nu een museum en een zeeaquarium huizen. In het fort neem je een kijkje in het verleden van het fort en Den Helder. In het museum liggen fossielen en recenter gevonden wijnflessen en potten uit het jaar 1800. Schaalmodellen van oorlogsvoertuigen en oude nieuwsberichten vertellen over het oorlogsverleden. 

Dag 2: van Groote Keeten naar Van Ewijcksluis

De tweede dag zie ik niets anders dan mist, weg en akkerranden. Na een uur lopen breekt de zon door de wolken en verdwijnt de mist in enkele minuten. Ik zie uitgestrekte landerijen, waarvan sommige compleet onder water staan. Deze onderwaterzetting zorgt ervoor dat alle ongedierte in de bodem gedood wordt, voordat er nieuwe gewassen geplant worden. Vogels zijn dol op dit ondiepe water, waarin voedingsstoffen uit de bodem en kleine diertjes zitten. In de landerijen staan boerderijen met een piramidevormig rieten dak. Deze stolpboerderijen zijn typisch voor Noord-Holland. De driehoekige vorm van het dak leverde veel opslagruimte op voor alle gewassen die op de vruchtbare akkers geoogst werden. 

Na enkele kilometers over een zeedijk loop ik via een drijvende brug het dorp ’t Zand binnen. Vroeger was de brug gemaakt van houten vlotten die aan elkaar geknoopt waren. De middelste vlotten werden onder de schuin liggende vlotten bij de kade getrokken om zo boten door te kunnen laten. De vlotten zijn inmiddels vervangen door steviger materiaal, maar verder werkt de huidige brug nog hetzelfde. 

Over de Zijperdijk loop ik naar het volgende dorp. Links en rechts van de dijk liggen nu landerijen zover je kunt kijken, maar dat was tot 1845 wel anders. Nog geen tweehonderd jaar geleden keek je vanaf de dijk uit over de zee en het eiland Wieringen. Door de landerijen loop ik langs de 370 jaar oude sluis in het dorp met de toepasselijke naam Oudesluis en Kleine Sluis in Anna Paulowna. Op een terrasje geniet ik van een welverdiende pauze, voor ik nog eens vijf kilometer door weids landschap loop. Met achttien kilometer in de benen bereik ik mijn hotel in Van Ewijcksluis. Met een goed gevuld bord eten kijk ik uit over het water. Vogels dobberen rustig in het kabbelende water, terwijl de lucht steeds dieper roze en oranje kleurt. Een nieuwe maan staat aan de hemel en de sterren zijn goed te zien in de heldere hemel. 

De laatste kilometers loop ik over de zeedijk. Bij Vatrop ligt een natuurgebied met zilte plassen en hoog gras. Bij hoog water vliegen wadvogels van de andere kant van de dijk om hier te wachten tot het weer eb is. Schooleksters porren met hun lange snavels in de bodem en eenden zitten met hun kop onder hun veren te slapen. Aan de andere kant van de dijk is het een drukte van jewelste. Kleine vogeltjes rennen langs de waterlijn achter elkaar aan en honderden meeuwen dobberen op de zee. Bij Den Oever laat ik de vogels achter en doorkruis ik de haven naar de auto. Mijn drie dagen wandelen zitten er op.