Op zee!
Categorieën
Met de schitterende kustlijn, de kwelders, de verstilde dorpjes, haventjes en de eilanden, zou je misschien bijna vergeten waardoor dit alles is ontstaan; de Waddenzee zelf! Het water van de zee heeft dit landschap door de eeuwen vorm gegeven. De invloed van het water, de omvang en de kracht, worden pas echt duidelijk wanneer je op een boot stapt en je losmaakt van de wal!
Leestijd: ongeveer 5 minuten
Trossen los!
Zodra de trossen los gaan, en het schip koers zet richting de havenmond, is het avontuur begonnen! Met een glimlach op je gezicht voel je de zonnestralen en een lichte spanning terwijl de wind de zeilen bol zet. Vanaf het dek zie je de kust aan je voorbij trekken. De dijk is duidelijk zichtbaar en beschermt het achterliggende land tegen de grote massa's water waarop je je nu bevindt. Ook valt het op hoe vlak en wijds het landschap daarachter is, waardoor het nut van de dijk direct zichtbaar wordt.
Op de open zee
Het is hoog water en we varen steeds verder de zee op. De dorpjes aan de horizon worden kleiner en kleiner. Omdat de Waddenzee veel ondiepe stukken kent, volgt de schipper de rode en groene tonnen die de geul aangeven. Onderweg worden we vergezeld door nieuwsgierige zeehonden en verschillende soorten meeuwen en andere zeevogels. In de verte kun je de eilanden zien liggen. Vooral Schiermonnikoog met de twee vuurtorens valt op. Het schip zet koers naar de Engelsmanplaat; een grote onbewoonde zandplaat in het zeegat tussen Ameland en Schiermonnikoog. Deze plaat is alleen per boot, of met een georganiseerde wadlooptocht te bereiken.
Droogvallen
Om op de plaat te komen, moet het schip droogvallen. Dit gebeurt tijdens eb. De overgang van vloed naar eb is een prachtig schouwspel. Steeds grotere delen van de zeebodem komen boven water en er ontstaat een compleet nieuw landschap. Geulen en richels komen bloot te liggen en het water van de hoger gelegen platen stroomt hierlangs weg. Op sommige delen van de plaat blijft een dun laagje water achter waarin de laaghangende zon wordt gereflecteerd.
Deze verandering blijft niet ongemoeid en al snel zijn er grote getale zeevogels aan het foerageren op de net ontstane vlakte. In de verte geniet een groep zeehonden van de laatste zonnestralen. Her en der ligt een zeilbootje voor anker en er hangt een bijzondere serene rust. Een rust die heel kenmerkend is voor deze plek.
Een ruwe wildernis
Toch is deze rust niet altijd vanzelfsprekend. Wanneer er een storm opsteekt kan het er erg spoken. Harde wind stuwt het water over de plaat terwijl de wolken voorbij razen. Overeind
blijven staan wordt ineens een kunst, maar het schouwspel is indrukwekkend. Hier wordt duidelijk hoe sterk de elementen zijn en hoe belangrijk het is dat we dijken hebben die ons beschermen. De Waddenzee is een ware wildernis die zich niet laat temmen. Gelukkig is de bui van korte duur en al snel breekt de ondergaande zon weer door.
Toch niet helemaal onbewoond
Als de rust is wedergekeerd en de zon langzaam richting de horizon zakt worden de kleuren steeds mooier en intenser. In de verte staat een huisje. Dit huisje wordt gebruikt tijdens het vogelbroedseizoen om een oogje in het zeil te houden. Nu staat het huisje nagenoeg droog, maar over slechts 6 uren is het weer omringd door kolkend water. Een proces dat zich dag in dag uit voltrekt en daarmee onze mooie Waddenkust heeft vorm gegeven.