Garnwerd
Tot 1877 stond het Reitdiep in open verbinding met zee. Eb en vloed waren merkbaar tot in de stad Groningen. Het kwam voor dat schepen bij eb in het Reitdiep droog vielen, terwijl bij stormvloeden zout zeewater meermalen het Groninger land binnendrong.
Tot 1877 stond het Reitdiep in open verbinding met zee. Eb en vloed waren merkbaar tot in de stad Groningen. Het kwam voor dat schepen bij eb in het Reitdiep droog vielen, terwijl bij stormvloeden zout zeewater meermalen het Groninger land binnendrong. In 1877 was men het zat en werden maatregelen genomen om de waterstand te reguleren. Daarvoor waren twee sluizen nodig: een zeesluis bij Zoutkamp en een sluis bij Wetsinge. Bij de Wetsingersluis werden tevens een gietijzeren draaibrug en een sluiswachterswoning gebouwd. De draaibrug had geen verkeersfunctie maar was bestemd voor de sluiswachter. In 1913 kwam daar nog een woning voor de sluiswachterknecht bij. Jarenlang was het een levendige plek voor schippers en dorpsbewoners. Maar rond 1930 verloor de schutsluis op deze plek zijn functie toen het Van Starkenborghkanaal werd gegraven; ze verviel tot keersluis.
De woningen werden in 1947 afgebroken en het werd stil rondom de sluis. Geleidelijk aan kwijnde ook de oude gietijzeren brug weg; sloop leek onontkoombaar. Maar een groep van betrokken mensen wist dat te voorkomen. De herstelde brug werd een belangrijke schakel in het fietspad langs en over het Reitdiep. Daarmee bleef een stukje boeiende waterstaatsgeschiedenis van het Reitdiepgebied behouden.
Het Reitdiep is een deels gekanaliseerde rivier, eertijds Hunze genoemd. De rivier werd vanaf de middeleeuwen gekanaliseerd en kreeg later de naam Reitdiep. De meeste bochten werden rechtgetrokken, maar de afgesneden meanders bleven op sommige plekken herkenbaar in het landschap bewaard, zoals verderop te zien zal zijn.
Het grijze gebied in de foto (ca. 1250), werd overstroomd bij vloed.