Welkom bij de Planetenpad audioroute!
Zet je koptelefoon goed op: het linkerdeel van de koptelefoon (met daarop de L) op je linkeroor en het rechterdeel op je rechteroor. Anders kun je gedesoriënteerd raken!
Gefeliciteerd wandelaar, je bent ontsnapt aan de zwaartekracht van de zon. Alles was daar 28 keer zwaarder. Je had het gewicht van 3 à 4 schotse hooglanders op elkaar gestapeld met je mee gesleept Dit alles moest recht omhoog de ruimte in, waar je gelukkig steeds minder zwaar werd.
Nu heb je hulp, je wordt aangetrokken.
De ruimte waar je doorheen ging was leeg maar vol schadelijke zonnestraling. Kijk niet in de zon: je zicht wordt je ontnomen. Smeer je goed in, je kan wel verbranden. Niet dat dit zou helpen zo dicht bij de zon. De hete infraroodstraling alleen al zou je tot koolstof doen verdampen. Stel dat je dit kon overleven. Dan is er de Gamma- en Röntgenstraling en de zonnedeeltjes die je cellen en DNA aantasten.
Des te meer we te vieren hebben dat je nu hier bent. Je bent aangekomen bij Mercurius: een knoestige, gescheurde planeet die als een rozijn gekrompen is toen hij afkoelde. De oude bes zit vol met kraters, de zon trekt namelijk veel ongewenst gezelschap aan: ruimtepuin en kometen. Deze rammen met regelmaat op het oppervlak in.
Maar dit biedt ook mogelijkheden. Want in de schaduw van de kraters kan je schuilen. De schaduw zul je nodig hebben want de planeet heeft geen beschermende atmosfeer en veel meer zon dan de onze. Mercurius draait namelijk 28,7 keer langzamer. Daardoor zijn de nachten, maar ook de dagen langer en dit geeft een temperatuurverschil: het kan hier wel 173 graden onder nul zijn maar ook 427 erboven.
Ik denk dat het beter is om verder te gaan en deze kale rots achter ons te laten.
Hoor je dat geluid? Dit is het geluid van de zonnewind die over Mercurius heen danst en haar blakert. Opgenomen met de Parker Probe, een satelliet van de NASA, die met zijn microfoon de drukverschillen van de zonnewinden heeft waargenomen.
