Het leven op de eilanden staat vaak in het teken van buiten zijn. Logisch, met zoveel bos, duin, strand en zee om je heen. Dan ga je toch niet binnen zitten? Dat is zeker zo voor Orfeus van der Veer (49). “Het leven op Vlieland geeft mij het gevoel van vrijheid. Ik ben eigenlijk altijd buiten. Of het nu voor mijn werk is of voor mijn hobby.”
Het werk van Orfeus speelt zich voornamelijk af op en rond het strand. Bij zijn eigenhandig gebouwde strandtent – volledig zelfvoorzienend – ontvangt hij groepen die naar het eiland komen om zich lekker uit te leven. En dat hoef je Orfeus geen twee keer te zeggen.
Blokarten, suppen, surfen, boogschieten, lasergamen, kajakken… En dat allemaal in de frisse buitenlucht. “Mensen denken dat je dat vooral in de zomer moet doen, maar stiekem is oktober veel geschikter. Dan heeft het zeewater de hele zomer kunnen opwarmen, soms tot wel 20 graden. Ook is het weer op het eiland veel lekkerder om te sporten.”
Dat het zeewater een fijne temperatuur heeft komt goed uit bij de wateractiviteiten, zoals suppen of de kajak-excursies die Orfeus geeft op zee. “Tegenover de strandtent wonen een paar zeehonden. Omdat ze uit de zeehondenopvang in Pieterburen komen, zijn ze een klein beetje gewend aan mensen. Ze komen wel eens even kijken of zwemmen met je mee.” Het zijn gewoon heel nieuwsgierige beestjes. Voor mensen die niet van het eiland komen, is dat iedere keer weer hartstikke bijzonder.”
Mensen die wel van het strand maar niet van de zee houden, zet hij maar al te graag op een blokart om een rondje te strandzeilen. Blokarts zijn lage wagentjes met drie wielen, die vooruitkomen dankzij het grote zeil dat erop zit. Je zeilt je dus over het strand. Orfeus: “Dat kan soms tot wel 70 kilometer per uur gaan, dan is het echt lekker scheuren. Je bent even helemaal met de elementen bezig.”
Zelf is Orfeus ook vaak genoeg met die elementen aan het stoeien, want ieder vrij uurtje dat hij heeft, pak hij zijn spullen om te kiten op een verlaten stukje strand. “Het eiland is niet echt bekend onder kiters. Op een drukke dag heb ik hier eens 18 kites geteld en dat was meer dan ik in al die jaren hier heb gezien. Je hebt dus alle ruimte om je uit te leven.”
Die rust is ook te merken op de wegen van het autoluwe eiland; toeristen moeten de auto aan vaste wal laten staan. Het eiland heeft dan ook welgeteld één asfaltweg en nul stoplichten of rotondes. “Het is gewoon niet ingericht op autoverkeer. Ik vind het alleen maar mooi, want de kinderen spelen zo ook rustig buiten. Tuurlijk is het hier in de zomer druk, maar zodra je het dorp uit bent kun je de natuur in gaan en kom je niemand meer tegen. Die vrijheid die je hier hebt is het mooiste van alles.”
