Niemand had gedacht dat het na de bevrijding van de stad Groningen op 16 april 1945 nog ruim twee weken zou duren voordat de hele provincie bevrijd zou zijn. De strijd om de 'Delfzijl Pocket', zoals de Canadezen het gebied noemden waar de Duitse soldaten ingesloten zaten, was langdurig, verbeten en eiste vele slachtoffers. Tijdens deze fiets- en autoroute treden wij in de voetsporen van de Canadese bevrijders.
Op zaterdag, 14 april 1945, ’s avonds tegen half tien, drong een verkenningseenheid van de 1ste Polisch Armoured Division door tot de brug in het centrum van Nieuwolda, maar deze was opgeblazen waadoor ze zich weer terugtrokken.
Op 24 april rond 12:30 uur arriveert het Canadese Royal Westminster Regiment in Oostwold, waarna ze rond 18:00 uur de aanval inzetten. Kort hierna wordt door Kapitein E.V. Ardagh een hoofdkwartier ingericht in deze boerderij.
In de stromende regen, op 28 april 145, bevrijdden de Canadezen geheel Woldendorp of wat er nog van over was, want het gehele dorp leek zo goed als van de kaart geveegd.
Hoewel de meeste bunkers en geschutsopstellingen van de batterij 'Termunten' gesloopt zijn, geven de overgebleven bouwwerken nog steeds een goede indruk van de grootte van deze stelling.
Inmiddels zijn Borgsweer en Oterdum op 28 april 1945 bevrijd door de Canadezen. De Duitsers dreigden hierna te worden omsingeld in Heveskes.
Om 5:00 uur op 2 mei 1945 rukte de B- Company van The Irish Regiment onder leiding van majoor Elden op vanuit het dorp Weiwerd in de richting van Farmsum.
De majoor Elden van het Irish Regiment of Canada ontmoette in Farmsum om 06:00 uur een Duitse officier met een witte vlag. De officier vroeg naar de voorwaarden van een eventuele overgave van het overgebleven Duitse garnizoen.
Canadese tanks van de “8th New Brunswick Hussars” nemen het station van Delfzijl op 2 mei 1945 na een felle schermutseling in . Veel Duitsers kwamen hierna uit de huizen rondom het station met witte vlaggen om zich over te geven.
